بررسی نقش سیستمهای چندعامله به منظور مدیریت امنیت

در چند سال اخیر افزایش قابل توجهی در مطالعه سیستمهای الهام گرفته بیولوژیکی بوجود آمده است . در بین آنها می توان بر شبکه های عصبی مصنوعی، حسابگری تکاملی، حسابگری dna و سیستمهای ایمنی مصنوعی تاکید نمود. سیستمهای ایمنی ترکیبی از سلولهای، مولکولها و ارگانهایی است که ثابت شده قابلیت اجرای چندین وظیفه مثل بازشناسی الگو ، یادگیری، شناسایی توزیع شده، تعمیم پذیری، بهینه سازی را دارند. در این تحقیق با درنظر گرفتن قابلیتهای سیستم ایمنی در شناسایی مهاجمین، در نگرشی جدید اثرات همکاری گروهی از سیستمهای مبنتی بر ایمنی جهت یادگیری و تشخیص دسترسی های غیرمجاز به یک شبکه کامپیوتری، بررسی و مطالعه شده است . عاملهای امنیتی بر سیستم ایمنی، در گروه های مشابه یا مختلف شبکه استفاده شده و این عاملها با به اشتراک گذاردن تجربیات شان قادر هستند نرخ بالاتر شناسایی را حاصل کنند. از آنجا که سیستم های امنیتی با توجه به دسترسی های مجاز می توانند همگن یا ناهمگن باشند و در سیستم های ناهمگن تجربیات نمی تواند مستقیما" توسط دیگران استفاده شود، در نتیجه عاملهای یادگیرنده باید به طور هوشمندانه ای شناسنده های دریافتی را قبل از استفاده تغییر دهند. سیستم ایمنی در این راستا نیز بسیار مناسب عمل می کند.